Niflheimur skelfur, skerandi hófa hljóð
Gnæfir yfir þruman nú, inn að beini nýsir í
Ríður af stað, á ný, í heljargripinu
Fæddur á ný sem tröll af himnum ofan
Nú um langan vetur hatur herjar á
Nú þokan hylur bál

Kom nú, áfram gakk, hann dó fyrir syndir sínar
Hneit þar í hjartastað, guðirnir vaka í nótt

Blæðir nú og fælir frá
Nú er þokan fríð að sjá

Nú skín í vargsins rauða kok er bíður hann
Æsir ríða endilanga vetrarbraut

Nú logar jörð, brennur hjörð
Vítiseldar, lakagígar, krafla blæðandi
Hinn hvíti ás, nú fallinn er
Úlfur gleypir sól og stjörnur deyja í nótt