Perunie jasny Panie z mroku czasów
Twarz twa rozświetla nieba przestwór czarny
Perunie straszny, co znad gęstwin lasów
Płaszczem smolistym przykrywasz dzień skwarny

Wzywam Cię władco starodawnych mocy
Co łan wywracasz, na żer go wichurze
Gestem wydajesz, pośród gęstwin nocy
Gromem uderzasz w rozszalałą burzę

Hukiem piorunów przygważdżasz do ziemi
I leśne zwierze I drzewa zwichrzone
Ty je w pokłonie zginasz do korzeni
W śmiertelnie bladej błyskawic koronie

Panie o oczach jasnych I płomiennych
Z mieczem wzniesionym I z toporem w dłoni
Użycz nam mocy dawnych I tajemnych
Niech nas twa tarcza przed wrogami chroni