Lubię siłę czerni i nieużywania słów
Wszystkiego co niezmienne
W nicości za oknem gdy budzą się mgły

Lubię starych ludzi, bo starość jest jak mgła
Patrząc wprost w jej pustkę
Pragnę tym bardziej, im więcej mam lat

Ty, on i ja
Środek jakby był ze szkła
Nie zapomnę tamtych dni
Szukałem cię w odbiciu szyb

Tonę we współczuciu głębiej z każdym dniem
I choć wiem, że już nie wrócisz
Moim życiem wciąż szarpie niepewność i zgiełk

Ty, on i ja
Środek jakby był ze szkła
Nie zapomnę tamtych dni
Szukam cię

Bo tak mało wciąż wiem
Tak mało wciąż jest
W tym wszystkim mnie