Cz³owiek wszystkiego uczy siê od nowa
Od nowa siadaæ chodziæ mówiæ
Najpierw buduje w pocie czo³a
I w jednej chwili wszystko burzy

Pa pa pa pa ra pa pa
Pa pa pa pa ra pa pa

I ka¿d¹ pod³oœæ wyt³umaczy
Dla celu co uœwiêca œrodki
Cz³owiek istota doskona³a
Zbieranina pe³na sprzecznoœci
Wyzby³ siê strachu a pe³en jest lêku
Co nieustannie brzêczy w g³owie
W innym obcym szuka zagro¿enia
A w swoim sercu nosi wroga

Pa pa pa pa ra pa pa ptaszek z³ot¹ klatkê ma
Pa pa pa pa ra pa pa ptaszek z³ota klatkê ma

Sam siebie zamkn¹³ w z³otej klatce
I tylko do niej klucze zmienia
¯ycie to wartoœæ sama w sobie
To ¿ywio³ nie do ujarzmienia

Pa pa pa pa ra pa pa
Ptaszek z³ota klatkê ma
Pa pa pa pa ra pa pa
Ptaszek z³ot¹ klatkê ma