Entre lágrimas y congojas de mi alma adolorida
Amargado de la vida ne rokême añemboja
Ahenóivo ipaha pe nde réra, Catalina
Che jukátava reína ndacherayhúigui kamba
Con mi paso vacilante me dirijo a la penumbra
A buscar la fría tumba que el destino me cavó
Para mí ya terminó aquella dicha ilusoria
Que guardaba en mi memoria agozávo nendive
Ko'êramo repu'ãvo, Catalina mi adorada,
Rejuhúne bien regada tesaýpe ne rokê
Ha upévokena ere “Péva ohóma opytu'úvo
Allá lejos entre las brumas omanómane ra'e”
Epytántena egozá, Catalina, pena ajena,
La dicha en hora buena ne rembiayhúndi neaño
Che ahata aha'ãrõ ya me consume el destino
Porque soy un peregrino hi'ag̃uímava imano
Ahamíma che yvoty con mi triste mala suerte
Che renóimango la muerte ojojávo che kupy
Aníkena rembyasy al bohemio infortunado
Oumiva'ekue nde lado ohekávo ãngapyhy