Οι λέξεις πια δε μου εξηγούνOi léxeis pia de mou exigoún
την αλήθεια μου πολύ την αδικούνtin alítheia mou polý tin adikoún
μα τώρα σπάω τη σιωπήma tóra spáo ti siopí
για να πω ξανά πως σ' αγαπώ πολύgia na pō xaná pos s' agapó polý
Και ούτε ξέρω εγώ γιατί σε τρόμαξαKai úte xéro egó giatí se trómaksa
τι έχω κάνει που σ' έχει κάνειti écho káni pou s' échi káni
να φεύγεις μακριάna févgis makriá

Και πώς το άντεξες να ζειςKai pós to ándexes na zís
σκοτώνοντας εμέναskotónontas eména
στα πόδια βάλ 'το αφού μπορείςsta pódia vál 'to afou boreís
όπως στο κάθε ψέμαópos sto káthe pséma
Κ ι αφού διψάς ζωή να πιειςK i afou dipsás zoí na pies
σκοτώνοντας εμέναskotónontas eména
πιες σαν νερό αφού μπορείςpies san neró afou boreís
του έρωτα το αίμαtou érota to aíma

Αλλιώς τα βλέπω όλα εγώAlliós ta vlépō óla egó
κι αλλιώς τα βλέπουνε τα μάτια σου τα δυοki alliós ta vlépoune ta mátia sou ta dýo
μα η αλήθεια είναι βαθειάma i alítheia eínai vathiá
κι αυτό που φαίνεται απλά μας απατάki aftó pou fainetai aplá mas apatá
Και ούτε ξέρω εγώ γιατί σε τρόμαξαKai úte xéro egó giatí se trómaksa
τι έχω κάνει που σ (έχει κάνειti écho káni pou s (échi káni
να φεύγεις μακριάna févgis makriá