Θυμάμαι μια φορά που ορκιζόσουνThymámai mia forá pou orkizósoun
Πώς ότι κι αν συμβεί θα μ' αγαπάςPós óti k' an symvī́, tha m' agapás
Και τώρα λες πως όλα έχουν τελειώσειKai tóra les pós óla échoun teleiósei

Πως χάθηκε η μαγεία πια για μαςPós chátike i mageía piá gia mas
Μα εγώ πιστεύω ακόμα ότι είμαστε έναMa egó pistévo akóma óti eímaste éna
Τα όνειρα θα βγουν αληθινάTa óneira tha vgoun alithiná
Αν στην αγάπη δώσουμε μια ελπίδαAn stin agápi dósoyme mia elpída
Θα δεις ότι τα πάντα ξεπερνάTha deis óti ta pánta xeperná
Κι αναρωτιέμαιKí anárotimé

Γιατί δε διώχνουμε μαζίGiati de dióchname mazí
Απ' τα μάτια τη βροχήAp' ta mátia ti vrochí
Για να λάμψει πάλιGia na lámpsi páli
φως στην ψυχήfos stin psychí
γιατί η καρδιά να μην μπορείgiati i kardiá na min boreí
Να γιατρέψει την πληγήNa giatrépsi tin pligí
Για να λάμψει πάλιGia na lámpsi páli
Απ' την αρχήAp' tin archí
Το φως στην ψυχήTo fos stin psychí

Φτιαχτήκαμε ο ένας για τον άλλονFtiachtíkame o énas gia ton állon
και όσο το πιστεύω αυτό μπορώkai óso to pistévo aftó boró
κι αν νιώθω ακόμα μέσα μουki an niótho akóma mésa mou
τη φλόγα που άναψε μια μέραti flóga pou ánapse mia méra
εσύ και εγώesý kai egó
κι αναρωτιέμαιkí anárotimé