Η σκιά μου κι εγώI skiá mou ki egó
κι ένα τρένο η ζωήki éna tréno i zoí
να μη πιάνει σταθμόna mi piánei stathmó
χωρίς σκοπό, μακρύ ταξίδιchorís skopó, makrí taxídi
Πικρή μοναξιά μέχρι που΄ρθες εσύPikrí monaxía méchri pou'rthes esý
σαν μια λάμψη αστραπής τη νύχταsan mia lámpsi astrapís ti nýchta
κι έγινες ζωή μουki égines zoí mou

Ήσουν αναμνήσεις από το μέλλονÍsoun anamníseis apó to méllon
προτού μια μέρα σε γνωρίσωprotoú mia méra se gnoríso

Πέρασα δρόμους μες στη φωτιά για τ΄όνειροPérasa drómous mes sti fotia gia t'óniero
πόδια γυμνά στ΄αγκάθια με πήγαν στ΄όνειροpódia gymná st'angkáthia me pígan st'óniero
μάτωσα η ελπίδα μη χαθείmátosa i elpída mi chatheí
δίψα κι εσύ στα χείλια δροσιά σαν όνειροdípse ki esý sta chéilia drosiá san óneiro

Αναμμένο κερί κι ας φυσούσε βοριάςAnaménno kerí ki as fysouse voriás
σαν λουλούδι εγώ μες στο χιόνι να παγώνειsan louloudi egó mes sto chióni na pagóni
γιατί μη ρωτάς, έτσι είναι η ζωήgiatí mi rotás, étsi eínai i zoí
ποιος σε ποιόν χρωστάειpoios se pión chrostáei
της μοίρας είναι αυτά γραμμέναtis mías eínai aftá graména

Πέρασα δρόμους μες στη φωτιά για τ΄όνειροPérasa drómous mes sti fotia gia t'óniero
πόδια γυμνά στ΄αγκάθια με πήγαν στ΄όνειροpódia gymná st'angkáthia me pígan st'óniero
όλα τα θυμάμαι πριν το πρώτο μας φιλίóla ta thymámi prin to próto mas filí
δύναμη η πίστη της ψυχής η προσευχήdýnami i písti tis psychís i prosefchí