Δε μιλάμε κι αλλού κοιτάμεΔε miláme ki allou kitáme
δε συναντάμε ξανά τα αισθήματά μαςde sinandáme xaná ta aistímatá mas
Δε μιλάμε και προσπερνάμεΔε miláme ke prospernáme
έτσι απλά, όνειρά μας τρελάetsi aplá, óneirá mas trelá

Δε σου μιλάωΔε sou miláo
μ' έκανες να σου θυμώσωm' ékanes na sou thimóso
που με προδίδεις στεγνάpu me prodídis stegná
μ' έκανες τόσα να νιώσωm' ékanes tósa na nióso
και μ΄αναγκάζεις μετάke m' anagkázeis metá
μέσα μου βίαια να σε σκοτώσωmésa mou vía na se skotóso
μα εσύ γεννιέσαι ξανάma esý genniése xaná

Ν' αγαπάω σαν κι εσέναN' agapáo san ki eséna
τον Θεό παρακαλώton Theó parakaló
τους ανθρώπους ν' ανταλλάσσωtous anthropous n' antallásso
να μπορώ κι εγώ εν ψυχρώna boró ki egó en psychró
παραμύθιασμα και ψέμαparamýthiasma ke pséma
σ' ότι αγγίζω κι ό, τι ζωs' óti angízo ki ó, ti zo
να με κάνει σαν κι εσέναna me kánei san ki eséna
τον Θεό παρακαλώton Theó parakaló

Δε μιλάμε, κομμάτια σπάμεΔε miláme, kommátia spáme
και δε ρωτάμε εμείς πιαke de rotáme emeís piá
ούτε καν «τι κάνεις»óute kan \"ti kánis
Νέα μαθαίνω κι απλά σωπαίνωNéa mathéno ki aplá sopáino
δεν ανασαίνω μη δω ότι χώρια σου ζωdén anaséno mi dō óti chória sou zo

Να μη νιώσω ξανάNa mi nióso xaná
να γίνω σαν κι εσέναna gíno san ki eséna