De post, bracht me een brief.
Waarin in jij aan me vroeg,
laat me nu vrij zijn aljeblieft.
Het viel niet mee.
Het was een klap.
Terug naar wat ik vroeger deed,
kon ik weer alleen op stap.
Zwaaien en zwieren,
Tot laat in de kroeg.
Soms tot na vieren,
vrouwen genoeg.

Want ik dacht dat het uit was.
Het is echt voor bij.
Is er nu geen weg terug,
voor jou en mij.
Want ik dacht dat het uit was.
Wat heb ik gedaan.
Je hoort niet mee bij me,
nu zie jij me niet meer staan.

Zoals je ging, kwam jij weer terug.
Je zei ik moest er even uit.
want het ging me veelste vlug.
Maar dat jij nooit,
nooit heb gevoelt.
Dat ik jou verlaten zou,
had ik echt niet zo bedoeld.
Een traan in je ogen,
een hart vol van spijt.
Zo stonden we buiten.
Jah jij wilde me kwijt.

Want ik dacht dat het uit was,
het is echt voorbij.
Is er nu echt geen weg terug,
voor jou en mij.
Want ik dacht dat het uit was,
wat heb ik gedaan.
Je hoort niet meer bij me,
nu zie jij me niet meer staan.

Ik zeg je heel eerlijk.
Jij was nummer 1.
Maar sinds een paar weken ben ik niet meer alleen.
Ik ontmoete een meisje.
Met een hartje van goud.
Die me alles wil geven.
En veel van me houdt.

Want ik dacht dat het uit was,
het is echt voorbij.
Is er nu echt geen weg terug,
voor jou en mij.
Want ik dacht dat het uit was,
wat heb ik gedaan.
Je hoort niet meer bij me,
nu zie jij me niet meer staan.
Je hoort niet meer bij me,
nu zie jij me niet meer staan.