Κάτι αλλάζει, κάτι μ’ ανεβάζει κι ολοέναKáti allázi, káti m’ anevázi kí oloéna
πιο πολύ πιστεύω τώρα πια σε μέναpio polý pistévo tóra piá se ména
Δε δακρύζω, να γελάω αρχίζω κι όσο πάωDe dakrízō, na geláo archízō kí óso páo
τόσο απολαμβάνω να σε ξεπερνάωtóso apolamváno na se xepernáo

Γιατί υπάρχει ζωή και μετά από σέναGiati ypárchei zoí kí metá apó séna
δε θ’ αφήσω στιγμή να χαθεί πια για μέναde th’ afíso stigmí na chatheí piá gia ména
να χαθεί πια για μέναna chatheí piá gia ména
Έναν ήλιο φορώ κι ένα αστέρι κρατάωÉnan ílio foró kí éna astéri kratáo
τώρα λάμπω κι εγώ, τώρα χαμογελάωtóra lámbo kí egó, tóra chamoyeláo
τώρα χαμογελάωtóra chamoyeláo

Κάτι αλλάζει, κάτι μ’ ανεβάζει, μόλις είδαKáti allázi, káti m’ anevázi, mólis eída
στο παράθυρό μου μια καινούρια ελπίδαsto paráthyro mou mia kainoúria elpída
Δε δακρύζω, να γελάω αρχίζω, παίρνω φόραDe dakrízō, na geláo archízō, pérno fóra
τη χαμένη αλήθεια ανακαλύπτω τώραti chaméni alítheia anakalýpto tóra

Πως υπάρχει ζωή και μετά από σέναPōs ypárchei zoí kí metá apó séna
δε θ’ αφήσω στιγμή να χαθεί πια για μέναde th’ afíso stigmí na chatheí piá gia ména
να χαθεί πια για μέναna chatheí piá gia ména
Έναν ήλιο φορώ κι ένα αστέρι κρατάωÉnan ílio foró kí éna astéri kratáo
Τώρα λάμπω κι εγώ, τώρα χαμογελάωTóra lámbo kí egó, tóra chamoyeláo
τώρα χαμογελάωtóra chamoyeláo