Bo Wcale Nie Trawa

Nie z popio³u
Ja z ciebie powstajê
I nie prochem, a Tob¹ jestem
I kiedy Twe wilgotne srebro smakuje zakochany jêzyk
Chcê jeszcze trochê, jeszcze, jeszcze...
P³ynê w tobie wci¹¿ bardziej inna

Zazdrosna o nieprzemijanie
I ka¿da twoja nowa postaæ nieustaj¹co mnie zdumiewa
Choæ twój prosty symbol jeszcze ze szko³y znam na pamiêæ
Pragnê tylko ciebie
Bardziej, ni¿ powietrza
Bo wcale nie trawa, i raczej nie mi³oœæ
Tylko Ty, wodo, jesteœ wieczna