Kogda projdet dozhd' - tot, chto ujmet nas,
Kogda ujdet ten' nad moej zemlej,
Ia prosnus' zdes'; pust' ia prosnus' zdes',
V dolgoj trave, riadom s toboj.

I pust' budet nash dom bespechal'nym,
Skrytym travoj i gustoj listvoj.
I uznav vse, chto bylo tajnoj,
Ia nachnu zhdat', kogda projdet bol'.

Pust' idet dozhd', pust' gorit sneg,
Puskaj poet smert' nad gustoj travoj.
Ia khochu znat'; prosto khochu znat',
Budem li my tem, chto my est', kogda projdet bol'.