Sonbahar yaðmuruyla düþtün kollarýma
Kendi ellerinle son vermiþtin hayatýna
Hatýrlýyor musun?

Önünde uzanan küskün bir doða
Belki fýsýldýyordur aðaçlar sana
Sürükleniyorsun kurumuþ yapraklar gibi
Terk edilmiþ patikalar boyunca

Zifiri karanlýðýn içinde ilerlerken göremeden hiçbir þeyi
Korkuyorsun hissedince kuytulardan seni izleyen gözleri
Buzdan rüzgarlar okþadýklarýnda titreyen ellerini
Belki de yalvarýyorsun tekrar yaþamak için o son geceni

Þimdilik elveda
Gelecek yüzyýllar içinde görüþeceðiz karanlýklarda