Ay görününce aðaçlarýn üzerinde
Hatýrladým gecenin kulaðýma fýsýldadýðýný
Ölümün sesiyle sonsuz yalnýzlýðýný
Geçmiþe veda ederken...

Rüzgarýn uðultusu eþlik etti
Yaþlý aðaçlarýn umursamayan sessizliðine
Toprak çaðýrýyordu beni
Kendi cenazem için mezar kazarken...

Yaðmur bulutlarý örttü siyah gökyüzünü
Kurumuþ aðaçlarýn arasýndan
Soðuk damlalar düþtü kazdýðým çukura
Kendi cenazemde tabutumu sürüklerken...

Rüzgarlar esip dondurdu solan doðayý
Ebedi uykuma yattýðým o sonbahar günü
Dökülen sararmýþ yapraklarý gördüm
Kendi cenaze çiçeklerimi koklarken...

Ölüm aldý güneþin sýcaklýðýný
Mezarýmda buzlu rüzgarlar esmeye baþladý
Geceyle çöktü soðuk bir hüzün
Kendi cenazemde yas tutarken...

Ölü bedenler canlanýp aðladýlar sanki
Soðuk bedenimi topraða gömerken...

Ay batýnca aðaçlarýn üzerinden
Donmuþ yýldýzlarýn saklandýðý gökyüzünü
Hala seyreden gözlerimi gördüm
Kendi cenazemde unutulmuþken...