Dolunay parlak görünmüyor bu gece
Benim toprak dolu kör gözlerime
Son şafağın sökmesini beklerken
Karanlıklar geceden taşıyorlar yine

Ruhumu yalnızlıkla dolduruyorlar
Bedenim titriyor soğuk gecede
Kayalıkların üzerinde oturup
Kendimi dalgaların sesine verirken

Uzaklardan rüzgarın şarkısı geliyor
Belki de şu yalnız ufuklardan
Mezarımın yanında durup
Kendimi geceye teslim ederken